Przybliżam się do tafli wody,
co powoli żegna ostatnie promienie słońca...
W niej też zatonie szampan,
otwarty na twe urodziny...
Ściszają się odgłosy radosnego świętowania.
Tylko bąbelki winne musują nad powierzchnią.
Te się rozprysną zostawiajac winogron zapach.
Bąbelki winne czy niewinne??
Niewinne przecież, że zachodzi słońce...
I tylko beczki dojrzewając
w zimnej piwnicy życia.
Nadają smaku
i wartości szampańskiemu istnieniu...
Polita
Bez Ciebie nie byłoby....
Bez Ciebie świat, byłby mniej wrażliwy
Niektóre dźwięki,
w ogóle by nie powstały
Milczenie,
nie byłoby niemym krzykiem
A szarość,
nie posiadałaby głębi
Samotność,
pozostałaby sterylna
Za dzieckiem twórczości,
tęskniąc jedynie
Liście i strumienie,
nie zamieszkałyby w krainie sztuki
A każdy krajobraz,
nie byłby do końca uczczony
Orchidee w donicy,
nie zamarłyby w oknie twego obrazu.
Na wieczną radość go oglądających
W ogrodzie Boga,
zabrakłoby jednej ścieżki
Tej na której Anioły grają na handpanie
Bez Ciebie świat byłby bardziej pusty,
o to jedno unikalne istnienie
Polita
Po nitce wiersza sunę.
Po nitce biegnę wprost do kłębka zdarzeń.
I już widzę lagunę.
Spowalniam by nie zaburzyć twych marzeń.
Caffè Florian nas wita.
Buongiorno come stai?
Dzień dobry jak tam?
Moje marzenie pyta.
Kiedy palcem jak smyczkiem po włosach gram.
Nadal pasją muzyka.
Twoje marzenie memu odpowiada.
I kiedy czas pomyka.
Wonne espresso do nas się przysiada.
Polita
Teraz jest tylko teraz....
Całej reszty już nie ma
Lub jeszcze nie nadeszła.
Więc: oddycham teraz
Wymieniam cząstki w płucach
Cudowny cykl istnienia...
A więc patrzę teraz.
Odwrócony obraz wędruje do umysłu.
A tam powstanie ma szansa
Wyjścia ze stanu zawieszenia.
Powstanie kontekst
Co przerwie mój krąg osamotnienia..
Lubię teraz...
Bo to jedyne co do mnie należy
Bo to jedyny prawdziwy kompan
W przygodzie zaistnienia...❤️
Polita
Dwie samotne dusze.
Na dwóch biegunach świata.
Ta jedna na północy.
Ta druga na południu.
Szukały się nie szukając.
Odnalazły się bez wysiłku.
Przypadkiem bez przypadku.
W połowie przestrzeni myśli.
Polita
Wczoraj.
W dawnym wczoraj...
Twój głos.
Twe oczy i twe ręce.
Otulony zmysłami w kontakcie z ciałem.
Dziś.
Bez słów.
Bez głosu.
Bez spojrzenia...
Jutro jest niewiadomą...
Szukam.
Szukam spojrzenia, dotyku, twego głosu.
Szukam miłości.
A jeśli skryta we mnie samym???
Jak się otulić niezmysłami???
A może to kopalnia ze źródłem...?
A może na dnie serca?
A może na dnie dna?
Tam gdzie już nic nie czujesz?
I leży obok ciebie ta NAGA PRAWDA O TOBIE.
Jej oczy tak głębokie, że można się utopić.
W niezmysłowym oceanie miłości.
Polita
Witam ciekawska świeży poranek.
Krople rosy spływają po liściach.
Bardzo powoli - majestatycznie.
Tuż po tym jak słońce dokonało.
Swej porannej rytualkąpieli...
Ptasi koncert napełnia nutami.
Nie tylko uszy wręcz chwilę całą!
Tylko dusza moja milczy uporczywie.
Bo zaduszona pod ran skorupą...
Czeka z nadzieją na uwolnienie.
Polita
